«حفیظ الله امین رییس شورای انقلابی و منشی عمومی کمیته‌ی مرکزی حزب دموکراتیک خلق افغانستان و صدر اعظم جمهوری دموکراتیک افغانستان، در این اواخر موضوع ضرورت اعزام یک کندک قوای موتریزه از تفنگ‌داران اتحاد شوروی را به کابل طرح کرده تا از اقامتگاه وی دفاع نماید. با در نظر داشت اوضاع و تقاضای حفیظ الله امین مقتضی و مناسب دانسته می‌شود تا یک دسته از قشون مربوط ریاست ارکان عمومی که به این اهداف آماده شده‌اند، با گروهی مرکب از ۵۰۰ تن با نوعی لباس یونیفورم که وابستگی شان را به قوای مسلح اتحاد شوروی آشکار نکند، به افغانستان بفرستیم. احتمال فرستادن این قشون به جمهوری دموکراتیک افغانستان در پرتو فیصله‌ی شماره ۲۹ نوامبر ۱۹۷۹ بیروی سیاسی کمیته‌ی مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی صورت گرفته است.
با توجه به این واقعیت که مسأله‌ی اعزام قشون به کابل با خواست جانب افغانی توافق دارد، پیشنهاد می‌شود که آن‌ها را در هواپیمای ترانسپورتی نظامی سوار کنیم و این کار را در نیمه اول ماه دسامبر انجام دهیم.
رفیق اوستینف بدین طرح موافق است – از جانب اندروپف و اگارکوف، ۴ دسامبر ۱۹۷۹»
بنابر آن دیده می‌شود که در مدت کوتاه تغییر در نظر رهبران مسکو برای فرستادن قوا و استفاده از قوت نظامی در افغانستان به وجود آمده بود. سر انجام، اتحاد شوروی آهسته و به تدریج نیروهای نظامی خود را در نتیجه‌ی درخواست نورمحمد تره‌کی و حفیظ الله امین خلاف موضع‌گیری‌ها و تصامیم قبلی خود به افغانستان می‌فرستند. گروموف در صفحه‌ی ۶۵ کتاب ارتش سرخ در افغانستان می‌نویسد: «به تاریخ ۲۴ ماه دسامبر در گردهمایی هیئت رهبری وزارت دفاع اعلام گردید، که رهبران اتحاد شوروی تصمیم گرفته‌اند به افغانستان نیرو بفرستند. تا فرا رسیدن این موعد، نیروهای عمده سپاه آرایش یافته، چهلم آماده بودند به وظایف خود عمل نمایند. سپاهیان وظیفه داشتند بر پایه‌ی رهنمود وزارت دفاع اتحاد شوروی، به سوی افغانستان مارش کرده و در قلمرو آن کشور مستقر گردند. زمان دقیق عبور از مرز نیز تعین گردیده بود. ساعت یک بعد از ظهر ۲۵ دسامبر سال ۱۹۷۹، سفیر اتحاد شوروی در کابل، حفیظ الله امین را از پیش در جریان قرار داد که رهبران اتحاد شوروی تصمیم گرفته‌اند، به کشور دوست افغانستان کمک نماید. بر پایه‌ی این اطلاع، حفیظ الله امین به ستاد کل نیروهای مسلح افغانستان دستور داد تا با سپاهیان اتحاد شوروی از هیچ‌گونه همکاری دریغ نشود.”
دستگیر پنجشیری در صفحه ۱۱۸ کتاب «ظهور وزوال ح.د.خ.ا» در باره‌ی ورود قطعات نظامی اتحاد شوروی به افغانستان می‌نویسد، که امین به بیروی سیاسی گزارش ارئه نمود و گفت: «قطعات محدود نظامی اتحاد شوروی از بندر حیرتان عبور کرده، تا شهر پلخمری به هیچ‌گونه مقاومت مردمی مواجه نشده است.» اوستینف وزیر دفاع، گرومیکو وزیر خارجه و اندروپف رییس ک.گ.ب اتحاد شوروی به امضای خود به تاریخ ۲۷ -۲۸ به کمیته‌ی مرکزی ح.ک.ا.ش نوشتند: «در شرایط خیلی دشوار که در آن مسأله شکست دست‌آوردهای انقلاب اپریل و موضوع امنیت کشورما مطرح بود، لزوم اعطای کمک نظامی به میان آمد؛ به ویژه که این کمک از جانب حکومت قبلی ج.د.ا درخواست شده بود. با در نظر داشت مواد معاهده‌ی ۱۹۷۸ افغانستان و اتحاد شوروی، تصمیم اتخاذ شد به افغانستان نیروی لازم ارتش اتحاد شوروی گسیل شود.» گفتار فوق از اسناد محرم کمیته‌ی مرکزی ح.ک.ا.ش که توسط داکتر خلیل وداد در سایت انترنتی مشعل ترجمه و به نشر سپرده شده اقتباس گردیده است. این که از جانب کدام رهبر جمهوری دموکراتیک افغانستان، چگونه و چه زمانی، از رهبری اتحاد شوروی تقاضا به عمل آمده تا قوای نظامی خود را به افغانستان بفرستند، کدام سند معتبر و رسمی تحریری، از جانب رهبری افغانستان ارائه نشده است و موجود نیست.»
منبع: عبدالوکیل، از پادشاهی مطلقه الی سقوط جمهوری دموکراتیک افغانستان، انتشارات عازم، ۱۳۹۶، صص ۴۱۲-۴۱۳
