اعلان تاریخ خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان توسط جوبایدن، رییس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، واکنش‌های زیادی را به‌همراه داشت. شماری از سناتوران برجسته‌ی آمریکایی و تیم‌های تخنیکی و امنیتی واشنگتن به رییس‌جمهور بایدن و تیم امنیتی او هشدار داده‌اند که اگر خروج نیروها از افغانستان بدون در نظرداشت واقعیت‌های موجود و شرایط مناسب آن کشور انجام نشود، پیامدهای این خروج خطرناک خواهد بود.

این درحالی است که شماری از سیاست‌گران برجسته کشور و فعالان شبکه‌های اجتماعی نیز به‌خروج زودهنگام و فوری نیروهای آمریکایی از افغانستان هشدار می‌دهند، هر چند یاسین ضیا سرپرست وزارت دفاع ملی تصریح می‌کند که این خروج نمی‌تواند روحیه ارتش افغانستان را در جنگ با هراس افگنان تضعیف نماید، اما او می‌پذیرد که پیامدهای احتمالی این خروج برای افغانستان سنگین خواهد بود. از سوی هم عبدالله‌عبدالله، رییس شورای عالی مصالحه‌ی ملی، (یک‌شنبه،۱۲ ثور) در صحبت با آسوشیتدپرس، هشدار داده است که اگر رهبران سیاسی افغانستان اجماع لازم برای اقدمات پسا خروج نیروهای خارجی، ایجاد نکنند، تاریخ این کشور در مورد آن‌ها به سختی قضاوت خواهد کرد. او هم‌چنین تأکید کرده است که طالبان هنوز به صلح باور نداشته و خواستار جنگ و خشونت‌اند.

این همه درحالی است که قرار است نیروهای خارجی تا ۱۱ سپتامبر افغانستان را به‌صورت کامل ترک نمایند، خروج زودهنگام این نیروها در صورت که گفتگوهای صلح به‌نتیجه نرسد می‌تواند پیامدهای ناگواری به‌همراه داشته باشد. اکنون زمان و فرصت مناسب برای جای‌گزینی عقلانیت سیاسی به‌جای احساسات و به کارگیری ابزارهای عوام‌فریبانه است. در این شرایط دشوار و حساس، ضرورت مبرم و اساسی است که اجماع سیاسی در سطح ملی با توجه به تعریف مشترک از ارزش‌ها و دستاوردها، به میان آید. اجماع سیاسی زمانی ممکن است که جریان‌های مختلف از ارزش‌های مندرج در قانون اساسی، نظام و ساختار سیاسی، دستاوردها و ارزش‌های مهم حقوق شهروندی حمایت نمایند.

رهبری حکومت باید در این میان ابتکار عمل نشان داده و فرصت اجماع سیاسی میان رهبران برجسته کشور را فراهم سازد. حکومت به تنهایی قادر نیست که در برابر موج از خشونت‌های ناشی از جنگ و ویرانی و نیز تبلیغات روانی دشمن ایستادگی نموده و در برابر هرگونه تهدید، پاسخ دهد. هرچند ایالات متحده آمریکا و ناتو از ادامه کمک‌ها برای تجهیز و تمویل ارتش افغانستان خبر داده است، اما نباید فراموش کرد که تبلیغات روانی دشمن در جنگ کنونی می‌تواند تأثیرات مستقیم بر میدان‌های نبرد بگذارد. ارتش افغانستان هرچند از لحاظ کمیت با کمبود روبرو نیستند، اما از لحاظ کیفیت هنوز با مشکلات فراوانی در تمویل، ارائه امکانات جنگی، سوق و اداره و سایر موارد دست به گریبان‌اند.

اکنون که حامیان بین‌المللی افغانستان قرار است این کشور را ترک نمایند، فرصت و زمان مناسب برای تعقل و تدبیر و ابتکار عمل حکومت، رهبران سیاسی، نهادهای مدافع حقوق شهروندی و در مجموع مردم افغانستان به‌وجود آمده است تا از بحران کنونی (خروج نیروهای خارجی) با تدبیر عبور نموده و این بحران را تبدیل به فرصت‌های بازسازی و ثبات سیاسی نماید. باید هرچه زودتر، قاعده حکومت وسیع گردد، صداهای مخالف و انتقادهای معقول برای مشارکت عادلانه‌ی همگان در تصمیم‌گیری‌ها شنیده شود، قدرت میان طیف‌های گوناگون بر اساس عقلانیت سیاسی توزیع گردد. نیروهای سیاسی خارج از حکومت برای دفاع از جمهوریت و نظام سیاسی کشور و نیز تحت چتر قانون اساسی به مصاف گروه طالبان بروند.