محمدیاسین رضایی
گروه طالبان چندی قبل در نشست مسکو تأکید کردند که مردم افغانستان حق دارند سرنوشت شان‌را تعیین نمایند. هیچ کشوری خارجی نمی‌تواند آن‌ها را وادار نماید که در مورد آینده‌ی شان تصمیم بگیرند. آن‌ها هم‌چنان تصریح نمودند که ایالات متحده آمریکا باید به تعهدات توافق سیاسی که در دوحه قطر میان این گروه و آمریکا امضا گردیده است، متعهد باشد.
این در حالی است که کشورهای عضو ترویکا (آمریکا، چین و روسیه) قبل از برگزاری نشست مسکو طی اعلامیه‌ای مشترکی بر عدم حمایت از امارت اسلامی تصریح نمودند. این کشورها تأکید کردند که جامعه‌ی جهانی اجازه نمی‌دهند که امارت اسلامی دوباره در افغانستان برگردد.
با این وجود هرچند ریاست‌جمهوری افغانستان در این اواخر طرح انتخابات زود هنگام را به‌منظور رسیدن به صلح و ثبات سیاسی در کشور پیش‌کش نموده است؛ اما طالبان همیشه از موضع قاطع و بدون انعطاف از طرح‌ها و موضع‌گیری‌های حکومت افغانستان انتقاد دارند با این وصف در مذاکرات صلح که قرار است به‌زودی نشستی در این مورد (صلح) در ترکیه با حضور مقامات سیاسی ، نمایندگان دولت افغانستان، نمایندگان گروه طالبان و نمایندگان کشورهای تأثیر گزار در روند صلح و نماینده سازمان ملل متحد، برگزار گردد، باید موارد ذیل به‌عنوان خطوط انعطاف ناپذیر در مذاکرات صلح حفظ شود:
۱- نظام سیاسی و دموکراتیک؛ حفظ نظام و پایه‌های اساسی آن از اولویت‌های جدی و مبرم برای دولت و مردم افغانستان است، مردم افغانستان برای پایداری و بقای نظام سیاسی و کلیت ساختار تشکیلات دولت بر اساس شیوه‌های دموکراتیک، قربانی‌های فراوان را متحمل شده است. این قربانی‌ها شامل: تلفات انسانی، خسارات مالی، آسیب‌های روانی و افزایش فقر… می‌باشد. از این‌رو هرگونه گفت‌وگو برای انحلال نظام سیاسی و حاکمیت ملی افغانستان، به‌معنای نادیده انگاشتن قربانی‌های فروان مردم و شهروندان کشور بوده و هیچ توجیه قانونی و حقوقی ندارد.
۲- ارزش‌های چون حقوق اساسی شهروندی، قانون اساسی، حقوق بشر، حقوق زنان، آزادی مطبوعات، استقلال شغلی … از خطوط غیر قابل تعامل و غیر قابل انعطاف برای مردم افغانستان بوده و هیچ طرحی که این موارد را در برنداشته باشد، برای مردم افغانستان پذیرفتنی نیست. از این جهت لازم است که کشورهای دخیل در پروسه‌ی صلح افغانستان، جامعه بین‌المللی، ایالات متحده آمریکا و سایر بازی‌گران منطقه‌ای تلاش نمایند تا مطالبات اساسی مردم افغانستان را در مذاکرات صلح ارج گذاشته و به آن‌ها تمکین نماید.
۳- دستگاه‌های امنیتی؛ بدون شک افغانستان امروز مدیون تلاش‌ها و قربانی‌های فراوان نیروهای امنیتی و دفاعی بوده و انتظار می‌رود که در مذاکرات صلح، دستگاه‌های امنیتی و ساختار کلی این نهادها حفظ گردد. طالبان باید بدانند که نیروهای امنیتی افغانستان حافظ کشور بوده و هیچ ربطی به‌مسایل سیاسی و چانه زنی‌های سیاسی ندارند، از این‌رو لازم است که این نیروها در چوکات‌های امنیتی، مصئون بوده و به فعالیت شان ادامه دهند.
با این وجود لازم است که تمامی طرف‌های درگیر مخصوصن طالبان باید به ارزش‌های مندرج در قانون اساسی و ارزش‌ها و دستاوردهای مردم افغانستان احترام داشته و به آن‌ها تمکین نمایند، در غیر این صورت تحمیل امارت اسلامی یا هر عنوانی دیگری که منتسب به ارزش‌های گذشته و میراث امارت اسلامی باشد، برای مردم افغانستان غیر قابل قبول بوده و برگشت به گذشته‌ی تاریک، جفای دیگری در حق مردم و سرزمین افغانستان می‌باشد.
