از چندی به این سو، تنش‌های زیادی میان نمایندگان مجلس و رهبری حکومت در موارد مختلف از جمله، گفتگوهای صلح و تصویب بودجه‌ی ملی ادامه دارد. برخی از نمایندگان وابسته به ارگ ریاست جمهوری با حمایت از مواضع حکومت در تلاش‌اند تا سایر نمایندگان را به چالش کشیده و خواست‌های رهبری حکومت را در مجلس بقبولانند و برخی دیگر از اعضای مجلس که خود را وابسته به‌کدام جریان سیاسی مشخص نمی‌دانند، از موضع متفاوتی حمایت می‌کنند.

آن‌چه واقعیت مسلم میان این دو دیدگاه در مجلس نمایندگان و حکومت وجود دارد، این است که هیچ کدام از طرفیین در مورد گفته‌ها و احساسات شان نمی‌توانند مستدل و منطقی ابراز نظر نموده و دیگران را برای دادخواهی از دیدگاه شان بسیج سازند.

هفته‌ی گذشته در جلسه عمومی مجلس نمایندگان، شماری از وکلا با انتقاد از موضع رییس مجلس و کمیته کاری که به‌منظور پیشبرد گفتگوهای صلح و هماهنگی با هیئت مذاکره کننده ایجاد شده است، این کمیته را نهادی برای لابی‌گری بیرونی خوانده و از آن به شدت انتقاد نمودند. برخی دیگر از نمایندگان با حمایت از دیدگاه‌های این کمیته و رییس مجلس نمایندگان که در نشست افتتاحیه این کمیته گفته بود که اگر گفتگوهای صلح به‌جای برسد که روی نظام سیاسی آینده تمرکز صورت بگیرد، مجلس نمایندگان از طرح حکومت موقت در تداوم نظام جمهوری اسلامی افغانستان حمایت نموده و آن‌را به‌خیر و صلاح کشور می‌دانند.

با این وجود تا کنون مشخص نیست که هدف رییس مجلس نمایندگان از حکومت موقت آن است که طالبان می‌خواهند، یا طرحی است که با حفظ نظام جمهوری اسلامی به‌دست می‌آید؟

تا کنون در افغانستان از نظام جمهوریت و یا ساختاری مشابه آن، تعبیر شخصی و تیمی صورت گرفته است. رییس‌جمهور غنی که سایر بازیگران سیاسی را به‌حاشیه رانده است، معتقد است که او و تیم کاری‌اش در ارگ ریاست جمهوری پاسبان و پاسدار نظام جمهوری، ارزش‌های مردم سالار، دستاوردهای گذشته و در یک کلام، دموکراسی در افغانستان می‌باشد. از سوی دیگر برخی دیگر معتقداند که او مانع فرا راه صلح بوده و باید برای موفقیت گفتگوهای صلح، او از سمت ریاست جمهوری کناره‌گیری نماید. بحث اصلی این است که آیا جمهوریت عنوان شخصی و یا تیمی است، یا متعلق به تمام مردم و کشوری به‌نام افغانستان می‌باشد؟

جمهوریت چتر وسیعی است که نمایندگان آن نه رییس جمهور غنی و نه سایر رقبای سیاسی او می‌باشد، بلکه عنوان کلی و جامعی است که برای تمام مردم افغانستان بدون در نظرداشت ملاحظات تاریخی، سیاسی، جغرافیایی، فرهنگ، نژاد و منطقه‌ای اطلاق شده و هیچ شخصی نمی‌تواند آن‌را به‌نفع خود و خانوده‌اش تعبیر نماید.

اکنون که رییس جمهور غنی خود را وارث بلامنازع گفتمان دموکراتیک در کشور می‌خواند، بهتر است که با اجماع داخلی و با حفظ احترام به‌تمام نهادها و دستاندرکاران سیاست و قدرت در کشور به‌مصاف طالبان رفته و از موضع جمهوریت دفاع نماید.

تنها دفاع شخصی از جمهوی یا به‌تعبیر دیگر، شخصی‌سازی مفهوم جمهوریت و تنزل آن در چهار دیواری ارگ ریاست جمهوری کارساز نبوده و نمی‌تواند مسیر مفاهمه و گفت‌وشنودهای سیاسی را فراهم سازد.