«شش جدی، از چشم انداز تاریخی
این جانب ببرک کارمل به مناسبت سقوط مرگبار و واژگون شدن رژیم فاشیستی حفیظ الله امین این جاسوس سفاک امپریالیزم امریکا و دیکتاتور جبار و عوام‌فریب، به شما وطنداران غذاب دیده، مسلمانان مستضعف افغانستان که تاکنون در زیر یوغ جلاد آدم‌کش و شیاد تاریخ، حفیظ الله امین و امینی‌ها قرار داشتید درود می‌فرستم و شادباش می‌گویم.
ببرک کارمل قدرت را در سایه‌ی نیروهای شوروی به دست گرفت. او در شامگاه بیست و هفتم دسامبر ۱۹۷۹ مطابق ششم جدی ۱۳۵۸ در سخنرانی‌یی که از یک فرکانس رادیویی خارجی نزدیک به رادیو افغانستان پخش شد، پایان سلطه‌ی امین را اعلام داشت. هجوم نیروهای شوروی به افغانستان و تعویض قدرت در کابل هنوز در سرخط خبری جهان قرار داشت و مقامات شوروی سعی داشتند تا دخالت شان را در افغانستان توجیه کنند.
اینجا لندن است، رادیو بی. بی. سی.: اتحاد شوروی درباره‌ی کودتای دیروز افغانستان اظهار نظر کرده است. در کودتای دیروز افغانستان حفیظ الله امین رئیس جمهور آن کشور برکنار و سپس اعدام شد.
تجاوز شوروی به افغانستان واکنش شدیدی را در سراسر جهان برانگیخته بود. در همان لحظه‌های ورود نیروهای شوروی، جیمی کارتر، رئیس جمهور امریکا اعلام داشت که شوروی باید برای تجاوز خود در افغانستان بهای مشخصی بپردازد. رئیس جمهور کارتر در اولین روزهای هجوم، طی یک رشته اقدامات سمبولیک، تحریم‌های اقتصادی را علیه اتحاد شوروی اعلام داشته و تصمیم گرفته شد که امریکا در بازی‌های المپیک ۱۹۸۰ در مسکو شرکت نکند. زبیگنیو برژینسکی مشاور امنیت ملی پرزیدنت کارتر در طرح یک سیاست سخت‌گیرانه علیه اتحاد شوروی و سنگین ساختن بهای دخالت نظامی آن در افغانستان نقش مهمی داشت:
وقتی که نیروهای اتحاد شوروی وارد افغانستان شدند، دیدگاه من مورد قبول قرار گرفت و بنابر این برای اولین بار در تمام دوران جنگ سرد، ما به طور فعال شروع کردیم به حمایت از یک مقاومت مسلحانه در مقابل نیروهای شوروی. در این حالت، هدف حملات این جنبش مقاومت دیگر نفرات ارتش سرخ بود و ما نیز به طور غیرمستقیم در این حملات درگیر شدیم. این یک گام و تصمیم بی‌سابقه بود. نتیجه‌ی آن هم درهم شکستن و از پای درآوردن نیروهای شوروی بود. درست برعکس نمونه ی ویتنام که در آنجا، آن‌ها با حمایت از ویتنامی‌ها به جنگ نیروهای ما آمدند. اگر ما قاطعانه از مجاهدین حمایت نمی‌کردیم، احتمال داشت که نیروی شوروی آن‌ها را شکست دهد و بازهم می‌گویم که ما خود را به حمایت از مجاهدین متعهد کردیم و این واقعن یک تصمیم بی‌سابقه بود.
برژینسکی در راس یک هیات امریکایی در اوایل فوریه ۱۹۸۰ به پاکستان سفر کرد و در دیداری از دره‌ی خیبر در نقطه‌ی مرزی پاکستان و افغانستان به خبرنگاران و عکاسان اجازه داد تا از او که یک تفنگ ساخت چین را به سوی افغانستان نشانه گرفته بود، عکس برداری کنند؛ ژست معناداری که نشان می‌داد امریکا در برابر دخالت شوروی در افغانستان بی‌طرف نیست.
موضع امریکا در مخالفت با شوروی به زودی از حمایت بزرگی در منطقه و جهان برخوردار شد. تمام کشورهای غربی، چین، پاکستان و عربستان سعودی به جبهه‌ی مخالف شوروی در افغانستان پیوستند. افغانستان به مهم‌ترین میدان جنگ سرد مبدل شد. اعضای سازمان ملل در اواخر نوامبر ۱۹۸۰ با یکصد و یازده رای موافق و بیست و دو رای مخالف و دوازده رای ممتنع، تجاوز خارجی را به افغانستان محکوم کردند و خواستار خروج نیروهای خارجی از این کشور شدند.
اما شوروی تاکید داشت که دخالت نظامی آن فقط به هدف کمک به افغانستان صورت گرفته است. لئونید برژنف که به دلیل بیماری و کهولت سن، با مشکل اتحاد شوروری را در آن روزها اداره می‌کرد، در یک سخنرانی هم زمان با دخالت شوروی در افغانستان نقش ارتش شوروی را صلح جویانه خواند.
نیروهای ما علیه ملت‌های دیگر به کار نرفته و هیچ‌گاه به کار نخواهد رفت.
صرف نظر از این اظهارات و تلاش برای قانونی جلوه دادن دخالت نظامی در افغانستان، طوری که پروفیسور فرد هالیدی از مدرسه‌ی علوم سیاسی دانشگاه لندن می‌گوید، ترس از ایجاد یک دولت دشمن در کابل، علت اصلی هجوم شوروی به افغانستان بود.»
منبع: تاریخ قرن بیستم، نوشته‌ی ظاهر طنین، از انتشارات اکادمی علوم افغانستان، ص ۲۹۴- ۲۹۶
