جان لی اندرسون، روزنامه نگار و نویسنده آمریکایی میگوید افغانستان هیچوقت بدون خونریزی وارد مرحلهی جدیدی نشده و احتمال درگیری جناحهای مختلف طالبان را نیز مطرح نموده است.
این روزنامه نگار و نویسنده آمریکایی در کتاب جدید خود تحت عنوان “باختن جنگ؛ صعود و سقوط طالبان” که شامل روایت افغانستان پیش از 11 سپتامبر تاکنون را در خود گنجانده در خصوص احتمال درگیری جناحهای مختلف میان گروهی طالبان نیز نکاتی را بیان نموده است.
در بخشهای مختلف این کتاب که توسط روزنامه گاردین منتشر شده به 20 سال حضور ایالات متحده آمریکا در رأس کشورهای عضو ناتو در افغانستان اشاره شده که در نهایت با پایان پرهرجومرج همراه گردید و طالبان دوباره به قدرت رسید نگاشته است که به همین دلیل نام این کتاب “باختن جنگ” گمارده شده است.
اندرسون در مقدمه کتاب خود نوشته است: “ماموریت آمریکا و متحدانش در افغانستان نسبتا موفق بود. طالبان و القاعده به کوهها فرار نمودند و یک نظام فرمانبر غرب جایگزین آنان گردید.”
در بخشی دیگر از این کتاب آقای اندرسون میگوید که؛ “ایالات متحده آمریکا و غرب هرگز وارد افغانستان نشدند و به همین دلیل تلاش آنها به شکست مواجه گردید.”
در جایی دیگر از این کتاب با درنظرداشت حاکمیت مجدد گروه طالبان بر افغانستان پرسشی در خصوص تفاوت و تشابه طالبان امروزی با طالبان گذشته مطرح شده است: “این همان طالبان قدیمی است یا جدید؟ ما واقعا نمیدانستیم.” آقای اندرسون نگاشته است: “در اولین نشانههایی که از آنجا رسید، همکاران ما مردانی را دیدند که لباسهای معمولی قندهاری یعنی شلوار و پیراهن سنتی پوشیده بودند و گروه دیگری از طالبان را که لباس نیروهای ویژه آمریکایی را به تن داشتند.”
آقای اندرسون نوشته است: “همچنین دیدیم که دیگر تصویر یا فیلم برایشان ممنوع نیست، بهدلیل اینکه گوشیهای هوشمند داشتند. این باعث شد تا کمی امید پیدا کنیم که شاید آنها فرق کردهاند.”
همچنین در خصوص سرنوشت زنان افغانستان این روزنامه نگار و نویسنده آمریکایی نگاشته است: “تقریبا هر زنی که با من تنها صحبت کرد، از من کمک خواست تا از کشور خارج شود. فقط زنان نبودند، تقریبا همه کسانی که با طالبان نبودند، خواه کارمند دولت یا دستیار وزارتخانه یا مهماندار هواپیما، از من کمک خواستند.”
اندرسون 68 ساله در خصوص نزاعهای دائمی میان گروهی طالبان اشاره داشته میگوید: “افغانستان هرگز بدون ریختن خون وارد مرحلهی جدیدی نشده است. اینجا مثل بعضی کشورها نیست که فکر کنیم فقط با مذاکرات صلح یا توافق مدنی میشود به مرحله بعد رسید. در دنیای قدیم و اینجا چنین چیزی رخ نمیدهد. مراحل جدید همیشه با خونریزی حاصل میشوند.”
این نویسنده در بخشی از کتابش گفته است: “نمیدانم چگونه میشود این چرخه را شکست، اما این گروه حاکم فعلی آن را نشکسته و نخواهد شکست. آنها بیعدالتیهای جدیدی را عملی میکنند، این واقعیت است.”
اندرسون با آرزوی برگشت به افغانستان نگاشته است که؛ “باز هم غرب روی برمیگرداند، چرا که افغانستان جای شرم و شکست است؛ درست مثل زمانی که برای شورویها بود، برای ما بود، و همینطور در طول تاریخ.”