ملاله یوسفزی، برنده جایزه صلح نوبل، با انتقاد از قوانین سختگیرانه طالبان علیه دختران و زنان افغانستان افزود: دستورات گروه طالبان بهقدری افراطیاند که هیچکسی نمیتواند آنرا منطقی بداند.
خانم یوسفزی تصریح کرد که هرگز تصور نمیکرد حقوق زنان به این آسانی پایمال گردد. او افزود؛ در سایه دستورالعملهای گروه طالبان «دختران و زنان در افغانستان تحت حاکمیت این گروه همه چیز خود را از دست دادهاند.»
بربنیاد گزارشات سازمانهای بینالمللی، گروه طالبان در بیش از سه سال گذشته و پس از به قدرت رسیدن دوباره در افغانستان دستکم ۷۰ فرمان و قانون محدودکننده را وضع نموده که مستقیما حقوق دختران و زنان افغانستان را هدف گرفته است.
چنانچه قانون امر به معروف گروه طالبان که توسط رهبر این گروه توضیح شده یکی از منزجرکنندهترین قانون بشری میباشد و در آن زنان بهطور کامل از عرصه عمومی خذف شده و حتی صدای آنها در فضای عمومی نیز «عورت» خوانده شده است.
برخی از نهادهای بینالمللی بهخصوص عفو بینالملل، دفتر گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد و شماری از کشورها وضعیت موجود در افغانستان را «مصداق بارز آپارتاید جنسیتی» عنوان نموده اند.
ملاله یوسفزی، برنده جایزه صلح نوبل بااشاره به قوانین سختگیرانه طالبان و وضعیت زنان در افغانستان تحت حاکمیت این گروه گفته است: «بسیاری از دختران خود را در وضعیتی بسیار ناامیدکننده و افسرده میبینند، جاییکه هیچ راه برونرفتی برایشان وجود نداشته و آینده برای آنها بسیار تاریک به نظر میرسد.»
ملاله یوسفزی که در تولید فیلم مستند «نان و گل سرخ» که درواقع روایت زندگی سه زن افغانستانی در سایه حاکمیت گروه طالبان را نموده است مشارکت داشته که این مستند به کارگردانی صحرا مانی، کارگردان افغانستانی و همکاری جنیفر لارنس، بازیگر آمریکایی داستانهای مقاومت زنان افغانستان را روایت نموده است.
این برنده جایزه صلح نوبل و از اشتراککنندگان ساخت این مستند، در خصوص این مستند افزود: «این فیلم فقط درباره زندگی سه زن نمیباشد، بلکه درباره ۲۰ میلیون دختر و زن افغانستانی است که داستانها و روایتهایشان بهندرت به نمایش گذاشته میشود.»
همچنین صحرا مانی کارگردان افغانستانی این مستند نیز بیان داشت: «نان نماد آزادی است؛ یعنی تامین معاش و حمایت از خانواده. ما در زبان خود میگوییم کسیکه نان تو را میدهد، به تو فرمان هم میدهد. بنابراین وقتی نانت را پیدا کنی، یعنی اختیار خودت را داری.»
ملاله یوسفزی و صحرا مانی، امیدوارند که این مستند آگاهی جهانیان را نسبت به آنچه دختران و زنان افغانستانی باقیمانده تحت حاکمیت گروه طالبان متحمل میگردند را افزایش داده و این مستند بتواند انگیزهی حمایت بیشتر از حقوق دختران و زنان افغانستان را ایجاد نماید.