سازمان ملل متحد گزارش مفصل ریچارد بنت گزارش‌گر ویژه حقوق بشر این سازمان را منتشر نموده و در آن به آزار، اذیت و تجاوز جنسی زنان در زندان طالبان به روایت منابع معتبر اشاره شده است.
ریچارد بنت گزارش‌گر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان در گزارش جدید خود از قول منابع معتبر که نسبت به آزار، اذیت و تجاوز زنان در زندان‌های طالبان شهادت داده اند نگاشته است که از خشونت جنسی علیه زنان در زندان‌های طالبان شدیدا نگران می‌باشد.
بنت ضمن اشاره به سرکوب زنان معترض به حجاب اجباری مورد نظر طالبان که بازداشت‌شدگان مورد خشونت کلامی و فیزیکی قرار گرفته افزوده است که گزارش جدید خود را روز «جمعه ۱۱ عقرب» به مجمع عمومی سازمان ملل متحد ارائه خواهد کرد.
گزارش‌گر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان در این گزارش خود به روایت یکی از قربانیان پرداخته که گفته است: «در حین بازجویی، مورد ضرب و شتم قرار گرفتم، سرم را به دیوار کوبیدند… یکی از آن‌ها حجابم را پاره کرد و به بخش‌های خصوصی بدنم دست زد.»
آقای بنت در گزارش خود در خصوص تجاوز و تعرض جنسی بر زنان بازداشت‌شده تاکید نموده نگاشته است؛ «اطلاعات منابع معتبر نشان می‌دهد که در جریان این سرکوب، زنانی مورد تجاوز یا آزار جنسی قرار گرفته‌اند.»
در این گزارش به تاثیر منفی زندان بر زنان فعال اشاره شده و آمده است اگر شماری از زنان معترض مورد خشونت جنسی قرار نگرفته اند توسط جامعه و خانواده‌های خود طرد شده اند.
گزارش‌گر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد با اشاره به قوانین و سیاست‌های محروم‌کننده دختران و زنان افغانستان از حقوق اولیه‌شان افزوده است که میزان بالای خشونت علیه دختران و زنان افغانستان به‌دلیل قوانین سخت‌گیرانه و سرکوب‌گرانه طالبان، خشونت جنسی در افغانستان نیز وخیم‌تر شده است.
آقای بنت افزوده است: «در حالی که دختران و زنان بیشتر تحت تاثیر سیاست‌های سرکوب‌گرانه طالبان قرار گرفته‌اند، تمام شهروندان افغانستان، فارغ از جنسیت، از حقوق خود محروم شده و این موضوع آسیب‌های ویران‌گر و ماندگاری به‌دنبال خواهد داشت.»
گزارش‌گر ویژه ضمن پرداختن به قانون امر به معروف گروه طالبان اضافه نموده است که این قانون بیش از پیش آزار و اذیت دختران و زنان افغانستان را نهادینه نموده و همچنین به افزایش موارد افسردگی، اضطراب، انزوا و حتی خودکشی در میان زنان خبر داده و هشدار داده است که «نهادینه‌سازی سرکوب جنسیتی توسط طالبان و انسان‌زدایی از دختران و زنان، احتمالاً ایدئولوژی خطرناکی را در نسل‌های بعدی در افغانستان، به‌ویژه میان پسران و مردان جوان، پدید می‌آورد.»
آقای بنت تاکید نموده است که «سیستم سرکوب جنسیتی طالبان می‌تواند مصداق جنایت علیه بشریت، از جمله آزار جنسیتی باشد.» و وضعیت کنونی افغانستان نیز مثال بارز از آپارتاید جنسیتی می‌باشد.
آقای بنت در ادامه به ادعای طالبان مبنی بر نمایندگی از کل شهروندان افغانستان پرداخته و آن را صرفا ادعای بی‌اساس خوانده و تاکید نموده است که در سطوح رهبری گروه طالبان عمدتا مردان سنی مذهب پشتون می‌باشند. و اقلیت‌های زبانی، قومی و مذهبی دیگر در افغانستان مورد تبعیض قرار گرفته و حذف یا طرد شده‌اند. «بنأ رژیم طالبان نه فراگیر است و نه نماینده جامعه افغانستان به‌شمار می‌رود.»
