هشتم مارچ روز جهانی زن در حالی فرا می‌رسد که دختران و زنان افغانستان تحت حاکمیت طالبان از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان محروم بوده و با محدودیت‌های فزاینده‌ی در نزدیک به سه سال اخیر رو‌به‌رو بوده است.
زنان افغانستان در حالی از هشتم مارچ نکوداشت به عمل می‌آورند که براساس آمارهای جهانی افغانستان ناامن‌ترین کشور برای زنان محسوب می‌شود. زنان افغانستان از اساسی‌ترین حقوق‌شان (حق تحصیل و کار) محروم اند. ادامه‌ی محرومیت دختران و زنان افغانستان از تحصیل، کار، فعالیت‌های مدنی و سیاسی، تبعات ویران‌گر به‌همراه خواهد داشت.
طالبان با وضع محدودیت‌های فراوان علیه آزادی‌های اساسی زنان، باعث شده تا این قشر با نگرانی و ابهام زندگی نمایند. محدود ساختن زنان از عرصه‌های عمومی که بخش عمده‌ی جامعه انسانی را تشکیل می‌دهد؛ ناامید کننده است.
منطق طالبان در برابر آزادی زنان و مطالبات آن‌ها، ضعیف و بی‌بنیاد بوده؛ همچنین حذف زنان از عرصه‌های اجتماعی، سیاسی، علمی و فرهنگی هیچ توجیه دینی و بشری نداشته و هیچ حکومتی صلاحیت نادیده‌گرفتن این قشر (زنان) را ندارد.
هشتم مارچ به پاس نکوداشت از شجاعت‌های زنان تاثیر گذار در جوامع بشری، فرصت مناسب برای بازخوانی سیاستهای حذف زنان در کشورهای درگیر جنگ می‌باشد. دولت‌های ناقض حقوق زنان براساس کنوانسیون‌های بین‌المللی مکلف اند تا با اتخاذ سیاستهای مناسب، زمینه حضور زنان را در بسترهای اجتماعی، اقتصادی، علمی، فرهنگی و … فراهم نمایند.
زنان افغانستان در طول بیشتر از دوسال حکومت طالبان نشان دادند که هیچ‌گاهی ظلم و استبداد را برنمی‌تابند، آن‌ها با حضور در خیابان‌های کابل و دیگر شهرهای کشور در مقابل تصمیم طالبان مقاومت نمودند.
جنبش خودجوش اعتراضی زنان معترض افغانستان نشان دهنده خرد جمعی این قشر بوده و بازتاب‌دهنده‌ی آرزوهای دختران و زنان برای بازسازی و محو خشونت از افغانستان است.
دختران و زنان با شجاعت تمام با وجود تهدیدات جدی امنیتی در مقابل نیروهای طالبان تظاهرات‌های مدنی و مسالمت آمیز برگزار نموده و مطالبات‌شان را با رسانه‌ها و مردم افغانستان شریک ساختند؛ هرچند متاسفانه طالبان هیچ‌گاهی صدای آن‌ها را نشنید و به خواست آن‌ها توجهی نکرده و برعکس هر روز فشارها را بر زنان کشور تشدید کرده و تعداد از زنان قهرمان و شجاع کشور را زندانی و انواع شکنجه را بر آن‌ها روا داشتند.
دختران و زنان قهرمان افغانستان دست از مبارزه به خاطر تامين حقوق‌شان برنداشته و مبارزه را به شيوه‌هاي مختلف ادامه داده و مي‌دهند، این زنان مبارز تاکید دارند که مبارزه آن‌ها علیه گروه طالبان به نتيجه مطلوب مي‌رسد و به موج خروشانی تبديل خواهد شد كه بنياد ظلم، ستم و تبعيض را از كشور برخواهند داشت.
